Huisdier thuis
Dolfijnen hebben een gespecialiseerd spijsverteringssysteem waarmee ze hun dieet van vissen, inktvissen en andere waterprooien kunnen verwerken. Hier is een overzicht van hoe hun spijsverteringssysteem werkt:
1. Mond en tanden :Dolfijnen hebben rijen conische tanden die worden gebruikt om hun prooi te grijpen en te verscheuren. Ze kauwen hun voedsel niet, maar slikken het in zijn geheel door.
2. Slokdarm :De slokdarm is een gespierde buis die de mond met de maag verbindt. Het helpt de ingeslikte prooi naar de volgende fase van de spijsvertering te transporteren.
3. Maag :Dolfijnen hebben een maag met vier kamers, vergelijkbaar met sommige andere zoogdieren. In het eerste maagcompartiment, de voormaag genaamd, wordt voedsel tijdelijk opgeslagen. Het tweede, derde en vierde compartiment bevatten verschillende spijsverteringsenzymen en zuren die de voedseldeeltjes verder afbreken.
4. Dunne darm :Gedeeltelijk verteerd voedsel verplaatst zich van de maag naar de dunne darm, wat de belangrijkste plaats is voor de opname van voedingsstoffen. Enzymen uit de alvleesklier, evenals gal uit de lever, helpen koolhydraten, vetten en eiwitten af te breken in opneembare componenten. Het binnenoppervlak van de dunne darm heeft vingerachtige uitsteeksels die villi worden genoemd, en microscopische plooien die microvilli worden genoemd en die het oppervlak vergroten voor een efficiënte opname van voedingsstoffen.
5. Dikke darm :Onverteerbare stoffen en water gaan van de dunne darm naar de dikke darm. Hier wordt water opnieuw geabsorbeerd en bepaalde nuttige bacteriën helpen het resterende organische materiaal te fermenteren.
6. Rectum en anus :De onverteerbare afvalproducten worden vervolgens in het rectum opgeslagen voordat ze via de anus worden uitgestoten.
Het is belangrijk op te merken dat dolfijnen, net als andere zeezoogdieren, een hoge stofwisseling hebben en dagelijks een aanzienlijke hoeveelheid voedsel nodig hebben. Hun spijsverteringssysteem is aangepast om voedingsstoffen efficiënt uit hun prooi te verwerken en te extraheren om aan hun energiebehoefte te voldoen.