Huisdier thuis
Huisdier thuis
Meetworms, het larvenstadium van de darkling kever, vertonen een negatief fototaxisgedrag. Dit betekent dat ze een afkeer van het licht hebben en de neiging hebben om ervan weg te gaan. In hun natuurlijke habitats worden meelwormen vaak aangetroffen in donkere, beschutte omgevingen, zoals onder rotsen of in rottend hout, waar ze potentiële roofdieren en uitdroging kunnen voorkomen.
Bij blootstelling aan licht vertonen meelwormen meerdere gedragingen om het te vermijden. Ze kunnen snel wegkruipen van de lichtbron, op zoek naar onderdak in donkere gebieden. Als alternatief kunnen ze een "klonterend" gedrag vertonen, waarbij ze samen in een strakke groep samenvoegen om hun blootstelling aan licht te minimaliseren. Men denkt dat dit gedrag enige bescherming biedt tegen roofdieren, omdat het voor roofdieren uitdagender wordt om individuele meelwormen te spotten.
Het negatieve fototaxis-gedrag van meelwormen wordt gemedieerd door gespecialiseerde lichtgevoelige cellen genaamd ocelli, gelegen aan de dorsale zijde van hun hoofd. Met deze ocelli kunnen meelwormen veranderingen in lichtintensiteit en richting detecteren, waardoor ze in hun omgeving kunnen navigeren en op de juiste manier kunnen reageren op lichte stimuli.
Inzicht in het fototactische gedrag van meelwormen is cruciaal voor hun succesvolle opvoeding en onderhoud in gevangenschap. Om hun welzijn te garanderen, wordt aanbevolen om donkere en beschutte omgevingen te bieden die hun natuurlijke habitats nabootsen. Het minimaliseren van blootstelling aan het licht helpt stress te voorkomen, vermindert kannibalisme en bevordert een gezonde groei en ontwikkeling van meelwormen.