Huisdier thuis
Huisdier thuis
Het gedicht "So Many Blue Jays" van Tom Fitzpatrick toont de fascinatie van een spreker voor de enorme overvloed aan blauwe gaaien in zijn omgeving. Het begint met de spreker die op een ochtend wakker wordt met het rauwe geluid van blauwe gaaien, die hun aanwezigheid omschrijven als een 'kakofonie'. Hij bewondert hun levendige veren en observeert hoe ze rondzwemmen rond hun voederbakken, strijdend om lekkernijen.
Te midden van de overvloed aan Vlaamse gaaien denkt de spreker na over de bredere implicaties van hun bestaan. Hij denkt na over wat het betekent als één wezen in zulke overweldigende aantallen aanwezig is, terwijl andere met een afnemende populatie te maken krijgen. Hij trekt parallellen met de menselijke samenleving en reflecteert op de complexiteit van co-existentie en concurrentie.
Naarmate de dag vordert, blijft de spreker geïntrigeerd door de volharding van de blauwe gaaien. Ze verzamelen zich op zijn oprit en zijn terras en kletsen vrolijk verder. Maar als de avond valt, voelt hij een verandering in hun humeur terwijl ze zich voorbereiden op de dag waarop ze met pensioen gaan.
Door zijn weergave van de schijnbaar oneindige veelheid blauwe gaaien roept Tom Fitzpatrick tot nadenken stemmende vragen op over overbevolking, ecologisch evenwicht en onze plaats binnen de uitgestrektheid van de natuur. Het gedicht onderzoekt thema's als harmonie, overdaad en de fijne kneepjes van zowel de natuurlijke als de menselijke wereld.