Huisdier thuis
Huisdier thuis
Een urinekweek en gevoeligheidstest, vaak afgekort als een urine -C&S, is een laboratoriumprocedure die wordt gebruikt om de antibiotica -gevoeligheid van bacteriën of andere micro -organismen in een urinemonster te identificeren en te bepalen. Het helpt gezondheidszorgprofessionals de diagnose van urineweginfecties (UTI's) en leidt tot een passende antibioticabehandeling. Hier is een verklaring van wat een urinecultuur en gevoeligheidstest inhoudt:
Urine -verzameling:
- U krijgt een steriele container door uw zorgverlener om een urineproef te verzamelen.
- Het is essentieel om het genitale gebied te reinigen voordat het monster wordt verzameld om verontreiniging te minimaliseren.
- U wordt gevraagd om een midstream urinemonster te verstrekken, wat betekent dat het starten van de urinestroom, vervolgens een deel van de stroom in de steriele container verzamelen en normaal het plassen voltooien.
- Het urinemonster moet onmiddellijk aan het laboratorium worden geleverd, bij voorkeur binnen een paar uur na verzameling om nauwkeurige resultaten te garanderen.
Cultuur:
- In het laboratorium wordt een kleine hoeveelheid urinemonster geïnoculeerd op steriele kweekplaten die verschillende groeimedia bevatten.
- Deze kweekplaten bieden gunstige voorwaarden voor de groei van micro -organismen.
- De platen worden bij een geschikte temperatuur geïncubeerd en enkele dagen waargenomen. Gedurende deze tijd, als er bacteriën of andere micro -organismen aanwezig zijn in het urinemonster, zullen ze groeien en zich vermenigvuldigen met de kweekmedia, waardoor zichtbare kolonies worden gevormd.
Gevoeligheidstesten:
- Zodra de bacteriegroei op de kweekplaten wordt waargenomen, wordt gevoeligheidstests uitgevoerd om te bepalen welke antibiotica effectief zijn tegen de specifieke bacteriën die de infectie veroorzaken.
- Dit omvat het plaatsen van kleine antibioticum geïmpregneerde schijven of strips in de buurt van de bacteriekolonies op de kweekplaten.
- Als de bacteriën vatbaar zijn voor een antibioticum, zal de groei van de bacteriën rond de antibiotische schijf worden geremd, waardoor er een duidelijke zone omheen ontstaat.
- De grootte van de remmingszone duidt op het niveau van gevoeligheid voor het specifieke antibioticum.
Door de groeipatronen, koloniemorfologie en gevoeligheidsresultaten te analyseren, kunnen laboratoriumprofessionals het type bacteriën of andere micro -organismen identificeren die de UTI veroorzaken en bepalen welke antibiotica het meest effectief zijn voor de behandeling. Deze informatie helpt zorgaanbieders bij het voorschrijven van de juiste antibiotica, waardoor gericht en effectief beheer van de infectie wordt gewaarborgd.