Huisdier thuis
Huisdier thuis
Slokdarmverlamming bij honden is een aandoening waarbij de slokdarm, de gespierde buis die voedsel van de mond naar de maag draagt, zijn vermogen verliest om samen te treden en voedsel te verplaatsen. Dit kan ertoe leiden dat slikken, regurgitatie (voedsel terugbouwen) en potentiële ambitie (voedsel die de longen binnenkomt).
Oorzaken:
* idiopathisch: In de meeste gevallen is de oorzaak onbekend.
* neurologische aandoeningen: Ziekten die het zenuwstelsel beïnvloeden, zoals Myasthenia Gravis, kunnen de spieren van de slokdarm verzwakken.
* trauma: Letsel aan de slokdarm of omliggende structuren kan de zenuwen beschadigen die zijn spieren regelen.
* Bepaalde medicijnen: Sommige medicijnen kunnen bijwerkingen veroorzaken die de slokdarmmotiliteit beïnvloeden.
* aangeboren defecten: In zeldzame gevallen kunnen honden worden geboren met afwijkingen in de slokdarm.
Symptomen:
* Regurgitatie: Voedsel terugbrengen snel na het eten, vaak zonder moeite of kokhalzen.
* dysfagie: Moeilijkheden slikken, vaak gekenmerkt door hoesten of stikken.
* Gewichtsverlies: Moeilijkheden eten kan leiden tot ondervoeding en gewichtsverlies.
* aspiratie pneumonie: Voedsel of vloeistof die de longen binnenkomt, kan longontsteking veroorzaken.
* hoesten: Hoesten na eten of drinken kan een teken van aspiratie zijn.
* speeksel: Verhoogde speeksel kan optreden als de hond worstelt om te slikken.
Diagnose:
* lichamelijk onderzoek: Een dierenarts zal de geschiedenis van de hond beoordelen, een fysiek examen uitvoeren en luisteren naar de longen voor tekenen van longontsteking.
* röntgenfoto's (röntgenfoto's): Röntgenfoto's kunnen helpen de slokdarm te visualiseren en eventuele blokkades of afwijkingen te identificeren.
* endoscopie: Een flexibele buis met een camera wordt in de slokdarm ingebracht om de voering ervan te visualiseren en te zoeken naar eventuele afwijkingen.
* Barium Swallow: Een contrastverf wordt aan de hond gegeven om de slokdarm op röntgenfoto's te visualiseren.
* Bloedtests: Bloedtests kunnen worden uitgevoerd om onderliggende ziekten uit te sluiten.
behandeling:
Behandeling voor slokdarmverlamming hangt af van de ernst van de aandoening en de onderliggende oorzaak. Opties kunnen zijn:
* Dieetaanpassingen: Kleinere, frequente maaltijden voeden en vochtig, zacht voedsel bieden kan helpen.
* medicatie: Geneesmiddelen die slokdarmmotiliteit stimuleren of regurgitatie verminderen, kunnen worden voorgeschreven.
* chirurgie: In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om afwijkingen in de slokdarm te corrigeren of om een nieuw pad te creëren voor voedsel om de maag te bereiken.
* Ondersteunende zorg: Dit kan antibiotica omvatten om longontsteking, voedingsondersteuning en monitoring voor complicaties te behandelen.
prognose:
De prognose voor slokdarmverlamming bij honden varieert afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de aandoening. Sommige honden kunnen een normaal leven leiden met passend beheer, terwijl anderen belangrijke complicaties kunnen ervaren.
Opmerking: Als u vermoedt dat uw hond slokdarmverlamming heeft, is het belangrijk om onmiddellijk een dierenarts te raadplegen. Vroege diagnose en behandeling kunnen de kansen van de hond op herstel verbeteren.