Huisdier thuis
Het gedicht "Berg en eekhoorn" van Ralph Waldo Emerson is een korte maar diepgaande reflectie op de relatie tussen de natuur en de mens. Het begint met de spreker die opmerkt dat een eekhoorn verwoed noten verzamelt voor de winter, terwijl een nabijgelegen berg 'soeverein' en 'stil' staat. De spreker merkt vervolgens op dat de eekhoorn een wezen van het huidige moment is, uitsluitend gericht op zijn onmiddellijke behoeften, terwijl de berg de eeuwige en onveranderlijke aspecten van de natuur vertegenwoordigt.
De spreker suggereert dat de hectische activiteit van de eekhoorn onbeduidend lijkt vergeleken met de grootsheid van de berg, maar dat beide een plaats hebben in de kosmische orde. De berg is majestueus en inspirerend, maar de ijver en vastberadenheid van de eekhoorn zijn ook bewonderenswaardige eigenschappen. De spreker besluit met de verklaring dat de berg en de eekhoorn beide "deel uitmaken van hetzelfde geheel", waarbij elk zijn unieke rol vervult in de harmonie van de natuur.
In bredere zin kan het gedicht worden geïnterpreteerd als een meditatie over de relatie tussen mens en natuur, of tussen het individu en de kosmos. De eekhoorn vertegenwoordigt onze menselijke neiging om zich te concentreren op onze dagelijkse zorgen en onmiddellijke verlangens, terwijl de berg de uitgestrekte en bijzondere aspecten van het universum symboliseert. Het gedicht herinnert ons eraan dat we deel uitmaken van een groter geheel en dat onze individuele levens betekenis en doel hebben binnen het grote geheel van de natuur.