Huisdier thuis
Huisdier thuis
Dolfijnen communiceren voornamelijk via een reeks klikken, fluittonen en lichaamsbewegingen. Er wordt aangenomen dat deze vocalisaties worden gebruikt voor echolocatie, waardoor ze kunnen navigeren en prooien kunnen vinden, maar ook voor de communicatie met andere dolfijnen.
Dolfijnklikken zijn korte, hoogfrequente geluiden die worden geproduceerd door hun kaken snel dicht te klappen. Deze klikken worden gebruikt voor echolocatie, omdat ze tegen objecten stuiteren en terugkeren naar de dolfijn, waardoor ze informatie krijgen over hun omgeving.
Dolfijnfluiten zijn langere geluiden met een lagere frequentie die worden geproduceerd door lucht door hun blaasgat te verdrijven. Er wordt aangenomen dat fluitjes worden gebruikt voor de communicatie tussen dolfijnen, omdat ze kunnen variëren in toonhoogte, duur en patroon. Verschillende fluitjes kunnen verschillende betekenissen vertegenwoordigen, zoals gevaar, voedsel of sociale binding.
Naast klikken en fluittonen communiceren dolfijnen ook via lichaamsbewegingen. Ze kunnen met hun staart op het water slaan, uit het water springen of tegen elkaar wrijven. Deze bewegingen kunnen informatie overbrengen over hun emotionele toestand, intenties of sociale status.
De studie van dolfijncommunicatie staat bekend als delfinologie, en wetenschappers leren voortdurend meer over de complexe manieren waarop deze dieren met elkaar communiceren.