Huisdier thuis
Huisdier thuis
Het is niet alleen een specifiek type kikker dat uw hond ziek kan maken, maar eerder de gifstoffen die ze produceren. Hier is een uitsplitsing:
Het gevaar:
* Huidafscheidingen: Veel kikkers en padden hebben klieren in hun huid die gifstoffen afscheiden als een afweermechanisme. Deze toxines kunnen een verscheidenheid aan symptomen veroorzaken bij honden, variërend van milde irritatie tot ernstige ziekte.
* inname: De meest voorkomende manier waarop honden ziek worden, is door te likken of te kauwen op een kikker. De gifstoffen kunnen vervolgens worden geabsorbeerd door de mond, huid of ogen.
* Individuele reacties: De ernst van de reactie hangt af van het type kikker, de hoeveelheid ingenomen toxine en de grootte en gevoeligheid van de hond.
Veel voorkomende symptomen van kikkervergiftiging bij honden:
* orale irritatie: Overmatige kwijlen, poten op de mond, braken, moeilijkheden in slikken
* Gastro -intestinale overstuur: Misselijkheid, braken, diarree
* Neurologische tekenen: Tremoren, epileptische aanvallen, zwakte, verlamming
* Huidirritatie: Roodheid, zwelling, blaren
* Cardiovasculaire problemen: Onregelmatige hartslag, instorting
belangrijke opmerkingen:
* Toads: Pads zijn vooral berucht om hun gifstoffen. Ze scheiden een melkachtige, witte substantie uit genaamd bufotoxine, die erg gevaarlijk kan zijn voor honden.
* Felgekleurde kikkers: Hoewel niet altijd het geval is, duiden felgekleurde kikkers vaak grotere toxiciteit aan.
* Preventie: Houd uw hond zoveel mogelijk weg van kikkers en padden.
Als uw hond in contact is gekomen met een kikker of pad:
* Spoel het gebied af: Spoel het getroffen gebied onmiddellijk door met water.
* Neem contact op met uw dierenarts: Zoek onmiddellijk veterinaire aandacht.
Onthoud: Het is beter om veilig te zijn dan spijt. Als u niet zeker weet of een kikker of pad giftig is, is het het beste om voorzichtig te zijn en uw hond weg te houden.