Huisdier thuis
Huisdier thuis
De eerste Europese verslagen van de Dodo beschreven het als een grote, vreemde vogel met een haakte bek, korte vleugels en een onhandige loop. Ze merkten zijn tamenheid en het duidelijke gebrek aan angst voor mensen op. Sommige matrozen beweerden zelfs dat de Dodo kon worden gevangen door hem gewoon met een stok te porren.
Naarmate meer Europeanen Mauritius en de omliggende eilanden echter begonnen te bezoeken, begon de Dodo -bevolking te dalen. Tegen het midden van de 17e eeuw was de Dodo uitgestorven.
Het uitsterven van de Dodo was grotendeels te wijten aan menselijke activiteit. De Nederlandse kolonisten die in de 16e eeuw in Mauritius aankwamen, introduceerden varkens, honden en katten in het eiland. Deze dieren liepen op de eieren en jong van de Dodo, en concurreerden ook met de Dodo om voedsel. Bovendien jaagden de Nederlandse zeilers vaak op de Dodo voor voedsel en voor zijn veren.
Tegen de tijd dat wetenschappers de Dodo begonnen te bestuderen, was het al uitgestorven. Als gevolg hiervan moesten ze vertrouwen op de verslagen van vroege Europese ontdekkingsreizigers en op de weinige overlevende exemplaren van Dodo Feathers en Bones. Deze exemplaren waren niet erg informatief en wetenschappers bleven achter met een zeer beperkt begrip van de Dodo.
In de late 20e eeuw begon een team van wetenschappers onder leiding van Dr. Julian Hume een nieuwe studie van de Dodo. Ze gebruikten verschillende technieken, waaronder computermodellering en DNA -analyse, om het uiterlijk en het gedrag van de Dodo te reconstrueren. Hun onderzoek bleek dat de Dodo een veel complexere en interessantere vogel was dan eerder dacht.
De Dodo wordt nu beschouwd als een icoon van uitsterven. Het is een herinnering aan de kwetsbaarheid van de ecosystemen van onze planeet en van het belang van het beschermen van bedreigde soorten.