Huisdier thuis
Huisdier thuis
Het slakkenhuis is een spiraalvormige, met vloeistof gevulde buis in het binnenoor die een cruciale rol speelt bij het horen. Hier is hoe het werkt:
1. Geluidsgolven komen het oor binnen:
- Geluidsgolven reizen door de buitenste heupel en bereiken het trommelvlies, waardoor het trilt.
- Deze trillingen worden vervolgens overgebracht naar de kleine botten in het middenoor (malleus, incus en stapes).
- De stapels, het kleinste bot in het lichaam, drukt tegen een membraan dat het ovale venster wordt genoemd, dat het middenoor scheidt van het binnenoor.
2. Vloeistofgolven in het slakkenhuis:
- De druk van de stapels creëert golven in de vloeistof in het slakkenhuis.
- Deze vloeistofbeweging stimuleert kleine haarcellen op een structuur die het basilar membraan wordt genoemd.
3. Haarcelactivering en signaaltransductie:
- De haarcellen zijn gespecialiseerde sensorische cellen die buigen in reactie op de vloeistofgolven.
- Dit buigen veroorzaakt een chemisch signaal dat wordt omgezet in een elektrisch signaal.
4. Transmissie naar de hersenen:
- De elektrische signalen van de haarcellen worden overgebracht naar de gehoorzenuw, die de informatie naar de hersenen draagt.
- De hersenen interpreteren deze signalen als geluid.
Hoe het cochlea verschillende frequenties detecteert:
- Het slakkenhuis is verdeeld in verschillende secties langs de lengte.
- Elk gedeelte van het basilar membraan is afgestemd op een specifieke frequentie van geluid.
- Hogere frequentiegeluiden trillen het stijvere, smallere uiteinde van het basilar membraan, terwijl lagere frequentiegeluiden het bredere, meer flexibele einde trillen.
- Deze tonotopische organisatie stelt de hersenen in staat om verschillende worpen te onderscheiden.
Samenvattend:
Het slakkenhuis is essentieel voor het omzetten van geluidsvibraties in elektrische signalen die de hersenen als geluid kunnen interpreteren. Het speelt een cruciale rol bij het horen, waardoor we verschillende frequenties en toonhoogtes kunnen waarnemen.