Huisdier thuis
Huisdier thuis
De dooier, het voedingsrijke deel van een ei, heeft een aanzienlijke impact op splitsing, het proces van celdeling in de vroege embryonale ontwikkeling. Hier is hoe:
invloed op het splitsingspatroon:
* hoeveelheid dooier: De hoeveelheid dooier in een ei bepaalt het splitsingspatroon.
* Microlecithal (kleine dooier): Eieren met zeer weinig dooier, zoals die van zee -egels en zoogdieren, ondergaan holoblastische splitsing . Dit betekent dat het hele ei zich verdeelt in kleinere cellen.
* mesolecithaal (matige dooier): Eieren met gematigde dooier, zoals die van amfibieën, ondergaan holoblastische splitsing, maar het is ongelijk . De dooierrijke plantaardige pool verdeelt langzamer, wat leidt tot grotere cellen op de plantaardige pool en kleinere cellen aan de dierpool.
* Macrolecithal (veel dooier): Eieren met veel dooier, zoals die van vogels en reptielen, ondergaan meroblastische splitsing . Slechts een klein gebied van cytoplasma op de dierpool verdeelt en vormt een schijf van cellen die de Blastodisc worden genoemd. De dooier blijft onverdeeld.
impact op splitsingssnelheid:
* dooier als een obstakel: Dooier is dicht en inert, waardoor het voor de splitsing moeilijk is om door te dringen. Dit vertraagt de snelheid van splitsing in eieren met veel dooier.
gevolgen voor ontwikkeling:
* Celgrootte en nummer: De hoeveelheid dooier beïnvloedt de grootte en het aantal cellen dat tijdens splitsing wordt geproduceerd. Meer dooier leidt tot minder maar grotere cellen.
* Blastula -vorming: Het splitsingspatroon bepaalt de structuur van de blastula, het vroege embryonale stadium. In holoblastische splitsing is de blastula een holle bol. In meroblastische splitsing is de blastula een schijf van cellen die bovenop de dooier zitten.
* Ontwikkelingspotentieel: De verschillen in celgrootte en verdeling van dooier creëren regionale verschillen in het embryo. Dit draagt bij aan de oprichting van de lichaamsassen en het ontwikkelingspotentieel van verschillende regio's.
Voorbeelden:
* zee -egels: Met weinig dooier ondergaan ze snelle holoblastische splitsing, wat resulteert in een holle blastula.
* kikkers: Met matige dooier ondergaan ze langzamere holoblastische splitsing met ongelijke celgroottes, wat resulteert in een blastula met een afzonderlijke dier- en plantaardige paal.
* kippen: Met veel dooier ondergaan ze meroblastische splitsing, wat resulteert in een Blastodisc die uiteindelijk het embryo vormt.
Tot slot speelt de dooier een cruciale rol bij het vormgeven van het patroon en de splitsingsnelheid, wat uiteindelijk de vroege ontwikkelingsprocessen en de vorming van het embryo beïnvloedt. .