Huisdier thuis
Huisdier thuis
Hoewel de nachtegaal niet staat bekend om haar fysieke schoonheid , er is geen andere vogel meer bekend om zijn melodieuze zang . Net als alle zangvogels , nachtegalen leren liedjes van volwassen vogels tijdens hun eerste jaar . Het is meestal de mannelijke vogel die bekend staat om zijn zang , meestal 's nachts , om de vrouwelijke woo tijdens bronst . Een mannelijke vogel kan zo veel als een duizend nummers in een nacht te zingen . Echter , ook zingen zij tijdens de dag . Identificatie
Een nachtegaal is een kleine trek zang . Er zijn twee verschillende soorten vogels die bekend staan onder de naam van nachtegaal : de nachtegaal ( Luscinia megarhynchos ) en de lijster nachtegaal ( Luscinia luscinia ) . Andere vogels die zijn overwogen nachtegalen vanwege hun zang zijn de kardinaal ( Virginia nachtegaal ) , de zanglijster (Perzisch nachtegaal ) , en de Pekin (Japanse nachtegaal . ) .
Fysieke eigenschappen
De nachtegaal heeft roodbruine verenkleed. Volgens wijlen Chris Mead , die een van de meest vooraanstaande Britse ornithologen was , de gemiddelde nachtegaal is ongeveer 17 centimeter lang en weegt ongeveer 18 tot 23 gram . Volwassenen zijn iets groter dan de robin , bij 15 tot 18 cm , een gewicht van 14 tot 28 gram . Ze hebben grote zwarte ogen en witte ringen veren . Behalve voor hun crèmekleurige borst en buik, hun lichamen zijn bruin. De volwassen lijster nachtegaal is ongeveer even groot als de gemeenschappelijke nachtegaal . Het is gemakkelijk om mannen te vertellen van vrouwen , zoals de volwassen mannelijke spruw is groter . Volwassenen hebben bruine veren , behalve aan de onderkant , die is bedekt met witte verenkleed. De borst en buik hebben een gespikkeld van bruine vlekken , met een sterkere olijf tint dan op de Nachtegaal . De lijster heeft bruine ogen , zonder de witte - geringde ogen karakteriseren van de nachtegaal .
Geografie
Gemeenschappelijke nachtegalen wonen in loofbossen , vooral in Europese landen , behalve de noordelijke gebieden . In de wintermaanden trekken ze naar Midden-en Noord -Afrika . Als gewone nachtegalen , lijsters leven in Afrika en Europa , maken van hun huis in struikgewas . In tegenstelling tot de gemeenschappelijke nachtegalen , lijsters typisch leven in moerassige bossen en moerassen , hoewel ze ook nesten op het droge.
Reproductie
nest De gemeenschappelijke nachtegaal wordt gemaakt door de vrouwelijke . Meestal is het verborgen in de borstel , dicht bij de grond . Na een vrouwtje legt 4-5 lichtgroene eieren , duurt het ongeveer 11-12 dagen voor hen uit te broeden . Lijsters bouwen hun nesten op of vlak boven de grond . In plaats van lichtgroene eieren , hun eieren zijn grijs - blauw of olijfolie , samen met een paar rode vlekken . De eieren broeden ongeveer 13-14 dagen nadat ze zijn gelegd .
Karaktereigenschappen
Nachtegalen zijn solitair en territoriaal. Zij vestigen grondgebied door het zingen bij het krieken van de dageraad. Hoewel ze meestal zingen van verborgen zitstokken , kunnen ze soms beter zichtbaar , het zingen van bomen of struiken geopend . Nachtegalen leven in stedelijke omgevingen is bekend dat ze luider dan land nachtegalen om over achtergrond stad geluiden te horen zingen .
Dieet
Chris Mead merkte ook op dat de voeding van de nachtegaal is eigenlijk insecten , meestal mieren en kevers , die de vogels op de grond vindt . Bessen zijn een ander gemeenschappelijk voedsel op hun dieet .
Belang
Naast het verstrekken van mensen met mooie liedjes , heeft de nachtegaal gediend , door de geschiedenis heen , als een populair thema in de poëzie , literatuur en muziek. Slechts een paar voorbeelden zijn Engels dichter John Keats ' klassieke gedicht " Ode aan een nachtegaal , " en het volkslied " The Nightingale Welke Flies ', die Tsjaikovski gebruikt in zijn " Humoresque . " De nachtegaal 's liefde voor rozen wordt vaak gezien in Perzische literatuur . Hans Christian Andersen 's verhaal " De Nachtegaal " is over het lied van de nachtegaal , en het is vermeld in Bob Dylan 's " Jokerman " en " Changing of the Guards . "